Quilotoa: Ecuadors natuurlijke schat

2 maart 2017 om 20:30 • Metro World News http://www.metronieuws.nl/lifestyle/travel/2017/02/quilotoa-ecuadors-natuurlijke-schat

Metro reist af naar Quilotoa, een met water gevulde krater en de meest westerse vulkaan in de Andes in Ecuador.

De laatste uitbarsting van de vulkaan Quilotoa was bijna 800 jaar geleden. De vulkanische stroom bereikte toen de Grote  Oceaan. De daaropvolgende instorting van de vulkaan zorgde voor de ophoping van vloeistof in de caldera (een grote krater die is gevormd door vulkanische activiteit, red.) die ongeveer een doorsnede van 3 kilometer heeft. Zodoende is er een vulkanisch kratermeer ontstaan dat nu een diepte heeft van 250 meter.

Quilotoa ligt ongeveer 12 kilometer van de stad Zumbahua in de provincie Cotopaxi en is een van de favoriete toeristenbestemmingen in Ecuador. Zonder twijfel is dit een van de mooiste natuurlijke meren ter wereld. Daarom besluiten we deze fascinerende plek te bezoeken.

Betoverende landschappen

Vanaf het centrum van Quito duurt de reis naar Quilotoa ongeveer vier uur met de auto. De beklimming door een deel van het Andesgebergte zorgt ervoor dat je onderweg kunt genieten van betoverende landschappen. Maar eenmaal bij de vulkaan, weet je niet wat je meemaakt.

We komen rond 18.15 uur aan bij het uitzichtpunt van Quilotoa. Er is al overal mist, dus we besluiten om snel te dalen. De trip naar beneden duurt ongeveer 35 tot 45 minuten, op een terrein dat ietwat glad en soms steil kan zijn. Je moet dus goed oppassen dat je niet valt.

Als het al donker is en we eindelijk bij de camping aankomen, maak ik voor het eerst van dichtbij kennis met het kratermeer. Het is als een perfecte spiegel. Een volle maan weerspiegelt perfect op het oppervlak van het meer, met al zijn licht en wolken eromheen.

We worden verrast door plotselinge regen tijdens het opzetten van de tenten, waardoor we moeten opschieten. Na meerdere pogingen hebben we door dat we ons kampvuur nooit aan zullen krijgen. Desondanks hebben we een onvergetelijke nacht met een gitaar in de hand, goede muziek en veel gelach, aan de rand van het indrukwekkende meer.

Verwonderen

In de vroege ochtend leer ik het meer eigenlijk pas echt kennen. Ik pak de eerste straaltjes zonlicht mee als ik uit mijn tent klim. Het water heeft een intense, smaragdgroene kleur. Het is de perfecte weerspiegeling van de bergen boven het meer. Een van de beste avonturen is het kajakken naar het midden van het meer. Dit is een unieke mogelijkheid om je te verwonderen over de omvang van de krater.

De reis terug naar de top duurt aanmerkelijk langer dan de afdaling. Het hangt geheel van je conditie en gewicht af hoelang je er precies over doet.

Rond 13.00 uur besluiten we weer terug naar de top te gaan. Een van de groepsleden besluit om 10 dollar te betalen en de reis naar de top van de krater op een muilezel te maken. Een tweede muilezel draagt grotendeels onze bagage. Ik onderschat de klim en heb medelijden met het dier. Ik wil de oversteek vervolgen terwijl ik mijn eigen rugzak draag.

Conditie

Ik heb nauwelijks mijn eerste twintig of dertig stappen gezet als ik al mijn eerste pauze in moet lassen. Ik weet meteen dat mijn conditie te wensen overlaat en dat het laatste deel van de reis de grootste uitdaging zal zijn.

We zetten de beklimming voort en bij elke stap voel ik dat ik minder lucht heb. Op mijn rug voel ik het gewicht van mijn rugzak, gevuld met kleren die ik nooit aanheb. Terwijl ik in een veilig, maar traag tempo doorga, besluit ik dat ik op een volgende reis naar Quilotoa alleen meeneem wat strikt noodzakelijk is.

Mijn vermoeidheid en elke stap is het echter waard. Het perfecte, natuurlijke landschap is haast onbeschrijflijk. Schaduwen van smaragdgroen, turkoois en blauw smelten samen tot een magisch geheel. Het is in feite een weerspiegeling van het groen van de bergen, het blauw van de lucht, de kruising van wolken, een vleugje schaduw en de warmte van de zonnestralen. Het voelt alsof het een deur is naar het goddelijke, een verborgen doorgang naar het hiernamaals.

Sensatie

Eenmaal aangekomen bij de top is de sensatie compleet. De vermoeidheid is even groot als de voldoening om de top te hebben bereikt. Als ik naar beneden kijk, besef ik dat het avontuur is voltooid. Het heeft me anderhalf uur gekost om de top te bereiken.

Rond 15.00 uur ontstaat er een laag mist tussen het uitzichtpunt op de top van de krater en het meer. In de winter kun je de schoonheid van de kleuren van het meer het best bewonderen tussen 07.00 en 13.00 uur. Maar een ding is zeker. Het bezoeken van Quilotoa is een must tijdens een reis naar Ecuador.

Vijf kampeertips bij Quilotoa:

1. Neem brandhout mee voor je afdaalt naar het meer, net als materialen om een vuurtje mee te stoken. En zorg voor een zaklantaarn.

2. Er zijn geen vuilnisbakken in de buurt van het meer, dus het is belangrijk om een zak mee te nemen voor je eigen afval. Deze zak moet je ook weer naar de top meenemen.

3. De temperatuur daalt veel, vooral gedurende de vroege uren in de ochtend. Draag een goede jas, sjaal en sokken. En natuurlijk is een slaapzak een must.

4. Neem alleen mee wat je echt nodig hebt. Op je weg omhoog wil je zo min mogelijk met je meedragen.

5. Je hebt geen mobiel bereik in de krater. Wees daarop voorbereid en geniet van de natuur en je vrienden om je heen.

Feiten

• Quilotoa is een actieve vulkaan, maar de laatste uitbarsting was ongeveer 800 jaar geleden.

• Het ligt op een hoogte van 3914 meter boven de zeespiegel, in het Andesgebergte.

• De afstand tussen het uitkijkpunt op de top van de krater en het meer is ongeveer 400 meter.

• De caldera heeft een doorsnede van ongeveer 3 kilometer.

• Het meer heeft een diepte van 250 meter.

• De kleur van het water in het meer vloeit voort uit de mineralen die het bezit.

• De watertemperatuur varieert tussen de 16 en -1 graden Celsius.

• De gemiddelde temperatuur ligt tussen de 11 en 14 graden Celsius.

Tekst en foto’s: David Cordero Mercado – Metro World News 

Bekijk Alle Nieuwsberichten